Szkolenie
Szkoła Psychoanalizy
Lacanowskiej
I. SZKOLENIE
Założenia i koncepcje wyrosłe z pola ufundowanego przez Zygmunta Freuda, a zasadniczo wzbogaconego przez Jacquesa Lacana, określiły charakterystyczne rysy obecne w praktyce psychoanalitycznej nazywanej lacanowską, bazę dla koncepcji kliniki, a także technik, taktyk i strategii psychoanalizowania.
PSYCHOANALIZA NIE JEST PSYCHOTERAPIĄ
Ten szczególny rys odpowiada za stereotyp, przypisujący psychoanalizie lacanowskiej nadmierny intelektualizm kosztem rzekomo praktyki. Tymczasem wynika to z tego, że technika i ogólnie praktyka, zwłaszcza we współczesnej psychoterapii, pozbawiona jest namysłu nad teorią i jej implikacjami dla samej praktyki, szczególnie dla etyki. To, co stanowi o oryginalności praktyki opisywanej teorią Lacana, to nie opieranie jej na procedurach, ale na swoistych odkryciach Freuda -– nieświadomości i przeniesieniu. Ponieważ punktem odniesienia dla tej praktyki jest osoba psychoanalityka w relacji do analizanta via ich nieświadomości, to dlatego tak istotna jest teoria (ale nie doktryna) opisująca praktykę. Teoria taka musi być homologiczna z praktyką. To odróżnia psychoanalizę lacanowską od psychoterapii.
II. PRAKTYKA
KLINIKA
PSYCHOANALIZA
Wszyscy oczekują od psychoanalizy, jako jej specyficznego know-how, zrozumienia i wyjaśnienia ludzkiej kondycji. Dlaczego płaczę na romantycznych filmach? Męczy mnie to, dlaczego wracam myślami do chłopczyka, który zmarł wiele lat temu; nawet nie znałem go - o co tu chodzi? Co tydzień śni mi się koszmar; przerażą mnie to, że śni mi się on tylko w czwartki; spotkał się pan z takim dziwactwem? . To tylko drobne przykłady. Jak to się zaczyna, ta psychoanaliza, jeśli nie od zwyczajnego przechodnia - przechodnia we własnym analitycznym terapeutyzowaniu siebie. Ale z czego się on terapeutyzuje? Z odkrywania siebie jako tylko przechodnia kierującego się ku pragnieniu analityka, własnego analityka. Żaden psychoterapeuta nie jest tym zainteresowany, a jeśli będzie, będzie musiał siebie terapeutyzować.
SUPERWIZJA
Każdy analizant Szkoły może zacząć praktykować, podejmując osobistą decyzję -– autoryzując się sam. Zajmując miejsce analityka, zależny jest tylko od tego, który rozpoznaje go w miejscu podmiotu zakładanego wiedzenia. On sam nie musi siebie rozpoznawać.
JEDYNIE MIŁOŚĆ POZWALA JOUISSANCE ZEJŚĆ DO POZIOMU PRAGNIENIA.
Jacques Lacan, Seminarium X: Lęk, 1963
III. TEORIA
KARTEL
Kartel zajmuje uprzywilejowane miejsce w sposobie wytwarzania wiedzy w Szkole. To grupa robocza w skład której wchodzi nie mniej niż trzech i nie więcej niż pięciu uczestników. Każdy z nich zobowiązuje się do stworzenia niezależnej i oryginalnej pracy badawczej na wspólny temat.
Okresowo karteliści przedstawiają postęp swojej pracy analitykowi wybranemu na początku kartelu, który kieruje pracą grupy i nie pozwala jej popaść w impas. Nazywamy go +1.
Kartel ma czas rozpoczęcia i czas zakończenia. Utwory wyprodukowane przez kartel są prezentowane wewnątrz i na zewnątrz Szkoły.
KURS PODSTAWOWY
Zadaniem formacji podstawowej jest przedstawienie głównych pojęć wypracowanych przez Jacquesa Lacana podczas jego „powrotu do Freuda”. Zadanie to zakłada, że uczestnicy jakąś wiedzę już mają. Wiedzę, do której można „powrócić”. Kurs podstawowy jest miejscem, w którym to analitycy mają okazję zaprezentować, dać dowód, że przeniesienie na pracę jest w nich wciąż żywe, nawet, a może zwłaszcza w podejściu do podstawowych pojęć psychoanalitycznych, dzięki czemu mogą ulegać one ciągłej rewizji i wzmacniać przeniesienie, którego siła być może pociągnie za sobą innych, do swoich analiz, do pragnienia pracy Szkoły. Formacja podstawowa sama w sobie nie ma końca; wręcz przeciwnie, pojmowana jest jako część formacji nieustającej. Zamierzeniem Szkoły jest to, by poprzez formację podstawową wypracować warunki umożliwiające dalszą pracę np. w kartelach.
KONWERSATORIUM
● „O interpretacji” Skład: Iga Rakowska, Agata Pacura + Krzysztof Pawlak
● „Sesja analityczna” Skład: Paulina Gawlińska, Paweł Droździak + Przemysław Szubartowicz
CZYTANIE
Grupa czytelnicza to grupa dowolnej wielkości, która spotyka się regularnie, aby przeczytać i przestudiować temat wybrany przez jej koordynatora.